adventsspoor
bij het krieken meende ik
hem even nog te zien
vanaf het dak moet hij
de sprong genomen hebben
de aarde liet hem los
uit paardenflanken groeide
witte vleugelkracht
het rood en goud vervaagde
in zachtroze wolken
waardoor hij opgenomen werd
de zon kwam op
ik zag het blauw en wit,
de afgekoelde kleuren
zoals hij komt, uit ongeweten verten
licht in de rug, zo recht gezeten
en ons bevangt met diep vertrouwen en ontzag
zoals zijn lichaam oplost in het al
en plaats maakt voor wat later komen mag
Utrecht – Hanneke Verbeek uit De Bilt is bestuurslid van Taalpodium, het grootste gezelschap van dichters en schrijvers in Midden-Nederland. En zij is dichter. Elke vrijdag is er een gedicht van haar hand op nationaleboekenblog.nl
–
adventsspoor
–
–
bij het krieken meende ik
–
hem even nog te zien
–
vanaf het dak moet hij
–
de sprong genomen hebben
–
de aarde liet hem los
–
–
uit paardenflanken groeide
–
witte vleugelkracht
–
het rood en goud vervaagde
–
in zachtroze wolken
–
waardoor hij opgenomen werd
–
–
de zon kwam op
–
ik zag het blauw en wit,
–
de afgekoelde kleuren
–
–
zoals hij komt, uit ongeweten verten
–
licht in de rug, zo recht gezeten
–
en ons bevangt met diep vertrouwen en ontzag
–
–
zoals zijn lichaam oplost in het al
–
en plaats maakt voor wat later komen mag
–
–
– Hanneke Verbeek