Utrecht – Peter Schotman, lid van de Vier van Vrijdag, is 20 jaar geleden begonnen met het schrijven van gedichten. Die weerspiegelen zijn zoektocht naar diepte en verlangens van het leven en de emoties daarbij. Als metaforen dienen reizen als zeiler over zee, over land en in zijn herinnering. Zijn gedichten werden gepubliceerd in de tijdschriften Taalpodium en Concept en door hen uitgegeven verzamelbundels. In 2011 is zijn debuutbundel ‘Op windveren van verlangen’ verschenen, uitgegeven door Kleinood & Grootzeer. Volgende keer: Erika De Stercke.
Schooldag 1947
Een straat van beuken
tot de kennis,
de bovenmeester – als vogelverschrikker
klaart over.
Rond het gebouw met hoge ramen,
de speeltuin van het leven,
jongens – benen gespreid rond glazen stuiters –
leiden de knikkers om de tuin,
meisjes – knieën rond de stangen van het hek –
keren de wereld op zijn kop.
Het uur luidt – het Spaanse rietje zoekt zijn koppen,
ieder zoekt haastig zijn rij,
klompen roffelen hun bakken in,
hanenpoten – gekrast uit kroontjespennen
wringen zich tussen drie lijnen door,
de linkshandige loopt zijn beloning mis in rode inkt,
mijn mooizitten duurt maar drie tellen,
de hoek een uur,
mijn vinger durft niet op te steken – naar achteren.
Het rapport – gedrag en vlijt uitgegomd,
alleen de psalm maalt uit het hoofd
voor een tien.
I
– Peter Schotman