Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
nieuwe wereldorde
onze schoonheid is niet genoeg, zegt ze, evenmin de liefde als we
tot tikkende virusbommen worden bestempeld, ieder lichaam
is een dodelijke poederbrief, iedere aanraking een terreurdaad, ik
vrees het lijden dat nooit komt, ieder risico is een potentiëel gevaar
dat is het op hol geslagen verkeer ook, zeg ik terwijl we langs
geldermalsen razen waar de avond te vroeg is gevallen, het maakt
de zwerflust er niet minder om, steden klinken hol dezer dagen
maar de spoorwegen zoemen van de gonzende lijven en als er geen
gezichtsbedekking was zouden monden wulps naar elkaar neigen
dit doet iets met relaties, zegt ze, want afstand is als een dorre plant
die lang geen water heeft gekregen, afstand is wat je ervan maakt,
beweer ik, en als het geen stand houdt wordt het enkel opgerekt
tot onmogelijk, geen kans dat hij zijn plaats in je hart claimt
want toeval bestaat niet meer, enkel gereguleerde ontmoetingen
iedere potentiële huwelijkskandidaat zal met zijn vaxpas moeten
zwaaien, welkom op de beestenmarkt waar ejaculeren alleen nog
achter plexiglas plaatsvindt en zelfs de varkens smetvrees hebben
het is een steriele nieuwe wereld waaraan wij met aluinen handen
bouwden, al blijf ik tegen beter weten in verlangen naar je armen
naar de gekmakende nabijheid van de omhelzing
– Jolies Heij