Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
Schuilenburg waakt (Amersfoort)
Waar kazernes waken gapend langs straten
met namen die verheven aria’s slaken waar
passanten gepantserd wachten op de dood.
Het was nog in de vorige eeuw, de stad was
groot. Er waren platenzaken met elpees in
bakken, met oma winkel aan winkel af, in lijn
acht aan het raam geplakt door doorzonhuizen
schuiven. Er zat weinig poëzie in, hooguit
een nog inwonende oom die van het balkon
wilde springen en een kast vol grafische
pulpstrips uit de jaren vijftig. Opa’s vilten
lichaam en stok met het verzilverde handvat
dagelijks trok de dominee het pochet strak
terwijl het gerucht ging dat zijn ogen twinkelden.
Logeren in de jaren zeventig betekende je door
psalmen zwoegen terwijl je in je gestoffeerde
kamertje de duivel in je oordopjes vermoedde.
Hoog boven de stad zweven. Opa’s studeerkamer
rook naar ongewenst bezoek, achter het valraam
de knooppunten naar braakliggende horizonten.
– Jolies Heij