Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
laatste trein naar nergens
we kwamen uit de stad, hebben onder kasseien geleefd
speelden liedjes voor elkaar, beschonken en uit de maat
het daglicht tekende onze contouren, poleerde de glazen
in nachttreinen is het moeilijk ademhalen
de zelfkant van het recreatieve pierewaaien
heeft zich verzameld in konvooien naar de rafelranden
er wordt een moord begaan voor een zoen, al plakt het
en alle menselijke resten in slierten op een natte bank
het is een zeurend begin van zouteloze dagen, de vragen
die je vervoert door rijdende kamers in de nacht
de opgeschoren nekken van matrozen te zwitsalzacht voor jouw
eeltige handen op dit gure uur en alles ligt besloten
in het nachtzicht van de man die het spoor blindelings volgt
je kunt de slaapstad ruiken, het zweet van stukgekookte
spruiten, vroeger opgeborgen in muziekdoosjes heeft plaats
gemaakt voor de bezonken blik die alles te wensen overlaat
maar zo lang de trein rijdt kun je zingen van verre
kusten, tussen waken en slapen nieuwe dromen ontginnen.
– Jolies Heij