Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
Zo waar als liefde is
Er kiert liefde door iedere ziel, onder ieder kozijn een geheim
dat wordt gevoeld maar niet gedeeld. Deuren openen een keur
aan voorkeuren, het is een geleur met scherven en schrijnen. Ze
is ongrijpbaar, blijft omslachtig fladderend in de lucht hangen
en toch vindt iedereen er wat van. In elk huis een ander kruis,
in elk hart een andere tombe. Ze vermomt zich als lust, als zonde,
als hartgrondige hekel, als berouw, als de berooide kou na het
scheiden, de kater bij het wakker worden, de lelijke contouren bij
het openschuiven van de gordijnen. Sommigen zeggen dat ze met
de jaren wijzer wordt, anderen vertrouwen haar voor geen stuiver.
Je laat je ontvoeren door een prins, gaat met een schepnet achter
de vlinder aan. Realiteitszin is de bedelaar en de rups accepteren
voor wat het is. Ze zeggen dat het met het ouder worden makkelijker
wordt. Ik zeg dat het drogbeeld van alle leeftijden is. Ook de bejaarde
laat zich graag een rad voor ogen draaien. Hooguit de Methusalems
onder ons vinden het enig haalbare ware.
– Jolies Heij