Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
Efemeer
Alleen wikipedia ademt nog oude stationnetjes langs opgedoekte
sporen in de langvergane romantiek van onthaasting. Kataklop
met de paardentram naar de Sandenburgerlaan, stapvoets tjoeken
over enkel spoor langs lustwarandes Bosch en Duin en Huis ter
Heide. Spionagesprookje uit de Koude Oorlog als dekmantel voor
een ondergrondse kerosineleiding naar vliegbasis Soesterberg.
Slaperige wachthuisjes in de dommelende bossen bij Blauwkapel,
Groenekansche Dijk, Soestduinen en Vlasakkers. Verscholen in
een oceaan van tijd voor wie ziet. Minder beklijft de sextant of
de kolos in het kader van actieve cityvorming alleen voor hen
met het torsende gewicht van de pukkel op hun rug op doorreis
van leerschool naar legerplaats. Steen wordt net zo makkelijk
verpulverd als gestapeld. Het mooist zijn de haltes voor de duur
van een levensfase. De wethouder die station Overvecht met het
amfitheater uitroept tot parel voor het nageslacht weet niet wat
het is. Eeuwigheidswaarde duurt steeds korter met de jaren.
– Jolies Heij