Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
oude lente met jonge klare
verdrinkend achter ramen, het aquamarijn van de stad
is donsblauw in de avond, zwartijzeren bomen
vormen tralies in het achterhoofd en stamgasten
zijn strenge leermeesters in het kapseizen aan
de toog, ze zoeken ook maar een plek om voor
het leven te schuilen, je bent al blij dat ze je
niet overhoren in vloeibaarheid en opgaan
in de menigte is een zachte dood, het eenzame uur
ver vooruit en de tijd een zee waarin je moeiteloos
boven water blijft tot het tikken van de klok
hoorbaar wordt, de oude kraaien krassen nog
en laten ouderwets hun nummer achter waar kuikens
tegen de glazen tiktokken en de chatbot met vloeiende
ijver hun levensverhaal schrijft, de nacht is piepjong,
maar de lente is oud en heeft groeven in het gezicht
die door de jonge klare worden gladgestreken,
het gemis lost op in glasachtig glijlicht, de deuren
van het bewustzijn vallen dicht, de cipier van het hart
verwijdert zich met je rinkelende gedachten, nu kun je
alleen maar afwachten in die tranentrekkende kerker
van je zielenpijn, je hoort stemmen ruisen, gaat op zoek
naar wrakhout, treft enkel het riet aan de oever van de dag aan
– Jolies Heij