
Utrecht – Jaap Lemereis (52 jaar), lid van de Vier van Vrijdag. Hij schrijft sinds zijn jongste jeugd gedichten. Tegenwoordig schrijft hij ook vaak korte verhalen. Daarnaast is hij vader van vier kinderen, die deels alweer het huis uit zijn. Hij loopt af en toe een eindje hard, spreekt graag af met vrienden en houdt zich bezig met filosofie. “Tussendoor heb ik een baan.”
Zomeravond
licht als de dag, zwart als de nacht, mijn bro
we zwerven door de straten van de stad
het licht plukt hier en daar gezichten
zon vlekt de stenen en straks begint de nacht
muziek bestormt de oren, bro, ’t is jazz
die vrouw daar laat een opwindhondje uit
en hier en daar zwerft haast onzichtbaar
het haar en huid van onze doden
verdwijnen doen ze niet zomaar
ze zitten in onze voetstap, bro
maar de dood is ver nog en het lichaam
is een ezel, kijk naar de dame met het
opwindhondje, dat eenzaam mechaniek
het is haast afgelopen
de zon vlekt op de stenen en ’s avonds valt
apres soleil de sneeuw van het vergeten
een kind speelt met een ninja turtle
een engel met een schild, verloren in
de lengte van de straten
wachtend op een blik
we zwerven langs terrassen, een meisje
rijdt de ketting van haar fiets en wij helpen
want we tarzan and she jane
zwart lachen onze vingers samen in de jazz
een wolk veegt alles weer bijeen
het wordt donker, bro, de schaduw is
de dood die in onze mildheid schijnt
en iedereen kijkt, maar niemand zegt iets
maak haast en heb geduld
laten we als gekken zoeken, bro
op straat en in de sneeuw, tussen de vlekken
iets tegen het vergeten en kijk
het meisje fietst daar verder
– Jaap Lemereis