Utrecht – Erika De Stercke, lid van De Vier van Vrijdag, schrijft gedichten naar aanleiding van gesprekjes die zij opvangt in de trein, meldingen van vrienden. “Een gedachte of één woord kan bij mij blijven hangen en een eigen leven leiden. Ze laten mij niet los, de woorden. Mijn rugzak zit steeds vol met papiertjes en en allerlei info. Aan inspiratie geen gebrek.” Regelmatig gaat zij naar Nederland voor literaire activiteiten. Ook in Vlaanderen doet zij mee met poëzie-optredens.–
Leven–
Het park, een bank
duiven scharrelen
fietsers racen tussen glasscherven
een kind met rode schoentjes huppelt
oma met sjaal en muts in de hand
een hond trekt aan de man
van de ene struik naar de andere
de kerel vloekt en trekt tegen
rugzakken babbelen er op los
maatpakken haasten zich
naaldhakken lachen luid
de dag glijdt over het groen
naar de stilte van de avondHet park, een bank
Het park, een bank
duiven scharrelen
fietsers racen tussen glasscherven
een kind met rode schoentjes huppelt
oma met sjaal en muts in de hand
een hond trekt aan de man
van de ene struik naar de andere
de kerel vloekt en trekt tegen
rugzakken babbelen er op los
maatpakken haasten zich
naaldhakken lachen luid
de dag glijdt over het groen
naar de stilte van de avond
–
– Erika De Stercke