Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
Laatste ronde
Nog een laatste glas dat vaas wordt. We willen het lichaam niet
verlaten, we willen niet buiten de muren die we hebben bekleed met
het behang van ons leven. In iedere kamer een diaprojector, op het
beeldscherm de vertellingen met gelukkige afloop, dachten we, en
loze ruimte om de toekomst in te kleuren. Nu kent ons lokaal
alleen nog verleden. Zoals we het karkas met de moed der
wanhoop reanimeren om de goede oude tijd te conserveren! Maar
het dak van onze heilige herberg lekt, het gat in de deur heb je nooit
gerepareerd. Ik blaas mezelf op, vul het zinkende schip met mijn
aanwezigheid in de valse hoop dat er iets beklijft. Dat steen zal
spreken tot toekomstige stamgasten van er was eens, dat de trap
zal kraken in onze naam. Er is een komen dat gretig en niet snel
genoeg en er is een gaan dat tot in lengte van dagen wordt gerekt.
Tot de vaas glas en tenslotte vingerhoed wordt. De wijn is zuur,
het bier verschaald. De nieuwe dag biedt geen enkele soelaas.
Degene die het licht uitdoet mag de vastgoedwaarde bepalen.
– Jolies Heij