Erotiek van de lelijkheid (3): Rendez-Vous Hotel: Trudy & Victor

Rendez-Vous Hotel:
Trudy & Victor
Trudy:
Onze affaire staat bekend als ‘lunchen’. Mijn collega’s op kantoor zeggen dat als er klanten voor Victor bellen: ‘Hij is even lunchen.’ Tegen elkaar zeggen ze het ook. Ik weet dat ze het zeggen, omdat er vóór mij een ander meisje was waarmee hij ging ‘lunchen’. Toen zij ging trouwen stopte ze met werken en daarna mocht ik met hem mee. Het duurt nu al zestien jaar, dus iedereen is er nu wel aan gewend. Ik denk dat er niet eens meer om wordt gegniffeld.
We gaan twee keer per week naar het hotel, op maandag en woensdag. Altijd naar hetzelfde hotel, naar dezelfde kamer. De uitbaatster kent ons bij de voornaam. Als ik haar op straat tegenkom knikt ze vriendelijk, behalve als ik met iemand ben, dan knikt ze niet.
Waarom hij mij heeft uitgekozen? Ik heb werkelijk geen idee… Ik heb het hem wel eens gevraagd, maar hij kon er zelf ook geen antwoord op geven. Ik vind mezelf eerder lelijk dan mooi. Mijn tanden staan scheef, ik heb nogal slap haar en kleine borsten. Victor is getrouwd. Ik heb zijn vrouw een paar keer ontmoet, op een feestje van de zaak. Ze is heel mooi en ook nog aardig. Veel mannen zullen jaloers zijn op Victor en ze zullen ook niet begrijpen wat hij in mij ziet, iemand met zo’n mooie vrouw…
Ja, het streelt wel mijn ego. Op kantoor zitten vrouwen die tien keer mooier zijn dan ik en die zullen ook geen ‘nee’ zeggen als hij ze meevraagt, maar hij koos mij. Dankzij Victor voel ik me zekerder van mezelf, weet ik dat er mannen zijn die me zien zitten. Ik heb Victor wel eens voorgesteld om mijn tanden te laten corrigeren , maar dat vond hij niet nodig. ‘Je bent zoals je bent,’ zei hij. Hij zei niet: ‘Ik vind je mooi zoals je bent,’ want Victor weet dat ik niet gek ben.
Twaalf jaar geleden ben ik getrouwd. Ik ging er niet vanuit dat het daarna zou stoppen. Mijn man en ik zijn op huwelijksreis geweest en de maandag erop zijn Victor en ik weer naar het hotel gegaan. Het is vreemd, maar ik heb me nooit schuldig gevoeld. Misschien omdat ik het al deed voordat ik een relatie kreeg met mijn man. Je gaat ook niet ineens anders eten omdat je getrouwd bent.
Nee, ik zou niet meer met Victor willen dan dit. Hij ook niet met mij, denk ik. Ik ben gelukkig met mijn man, hij met zijn vrouw. Als het stopt dan zoek ik niet iemand anders. Misschien dat Victor wel een andere … ik wou zeggen ‘maîtresse uitzoekt’, maar dat ben ik niet, zijn maîtresse. Zo voel ik het niet.
Voor het project ‘Rendez-Vous Hotel’ voer ik gesprekken met overtreders van het zevende gebod. Dit is het transcript van een interview met Trudy, een achtendertigjarige secretaresse uit België. Victor, haar twaalf oudere minnaar, wilde niet aan het interview meewerken.
foulard
Door Gert-Jan van den Bemd
Trudy:
Onze affaire staat bekend als ‘lunchen’. Mijn collega’s op kantoor zeggen dat als er klanten voor Victor bellen: ‘Hij is even lunchen.’ Tegen elkaar zeggen ze het ook. Ik weet dat ze het zeggen, omdat er vóór mij een ander meisje was waarmee hij ging ‘lunchen’. Toen zij ging trouwen stopte ze met werken en daarna mocht ik met hem mee. Het duurt nu al zestien jaar, dus iedereen is er nu wel aan gewend. Ik denk dat er niet eens meer om wordt gegniffeld.
We gaan twee keer per week naar het hotel, op maandag en woensdag. Altijd naar hetzelfde hotel, naar dezelfde kamer. De uitbaatster kent ons bij de voornaam. Als ik haar op straat tegenkom knikt ze vriendelijk, behalve als ik met iemand ben, dan knikt ze niet.
Waarom hij mij heeft uitgekozen? Ik heb werkelijk geen idee… Ik heb het hem wel eens gevraagd, maar hij kon er zelf ook geen antwoord op geven. Ik vind mezelf eerder lelijk dan mooi. Mijn tanden staan scheef, ik heb nogal slap haar en kleine borsten. Victor is getrouwd. Ik heb zijn vrouw een paar keer ontmoet, op een feestje van de zaak. Ze is heel mooi en ook nog aardig. Veel mannen zullen jaloers zijn op Victor en ze zullen ook niet begrijpen wat hij in mij ziet, iemand met zo’n mooie vrouw…
Ja, het streelt wel mijn ego. Op kantoor zitten vrouwen die tien keer mooier zijn dan ik en die zullen ook geen ‘nee’ zeggen als hij ze meevraagt, maar hij koos mij. Dankzij Victor voel ik me zekerder van mezelf, weet ik dat er mannen zijn die me zien zitten. Ik heb Victor wel eens voorgesteld om mijn tanden te laten corrigeren , maar dat vond hij niet nodig. ‘Je bent zoals je bent,’ zei hij. Hij zei niet: ‘Ik vind je mooi zoals je bent,’ want Victor weet dat ik niet gek ben.
Twaalf jaar geleden ben ik getrouwd. Ik ging er niet vanuit dat het daarna zou stoppen. Mijn man en ik zijn op huwelijksreis geweest en de maandag erop zijn Victor en ik weer naar het hotel gegaan. Het is vreemd, maar ik heb me nooit schuldig gevoeld. Misschien omdat ik het al deed voordat ik een relatie kreeg met mijn man. Je gaat ook niet ineens anders eten omdat je getrouwd bent.
Nee, ik zou niet meer met Victor willen dan dit. Hij ook niet met mij, denk ik. Ik ben gelukkig met mijn man, hij met zijn vrouw. Als het stopt dan zoek ik niet iemand anders. Misschien dat Victor wel een andere … ik wou zeggen ‘maîtresse uitzoekt’, maar dat ben ik niet, zijn maîtresse. Zo voel ik het niet.
Voor het project ‘Rendez-Vous Hotel’ voer ik gesprekken met overtreders van het zevende gebod. Dit is het transcript van een interview met Trudy, een achtendertigjarige secretaresse uit België. Victor, haar twaalf oudere minnaar, wilde niet aan het interview meewerken.
—-
Dit verhaal is een van de vijf winnende inzendingen voor de schrijfwedstrijd ‘Erotiek van de lelijkheid’.