De vrijdag volgens Ali Şerik

De spelen
Nu de spelen zijn afgelopen
het jacht op medailles kan rusten
wachten de jongens in de kleedkamers
of zijn in bewegende beelden
dan wel een foto met hun naam in de toekomst opduikt
Maar de toekomst heeft een korte terugblik
herinnert niet snel aan verscheurde kalenders
tenzij iemand zich in een kamer opsluit
voor zijn werk of voor de dorst van de nieuwsgier
de geschiedenis uit een la of uit een bestand haalt
Toch zullen er meer zijn met andere belangstellingen
die in de mistige sporen van de geschiedenis gaan graven
gaan spitten in hun eigen tuin, eigen bloed
zoeken naar iets wat men heeft verloren of achtergehouden
tussen de rails in het eenrichtingsverkeer van de tijd
De jongens die nu zo fier zijn
zo gelukkig met hun medailles
zullen na enkel decennia nog hun verhalen vertellen
enkelen van hun zullen niets anders hebben
dan deze overwinning die de mensen zich niet meer herinneren
Ali Şerik. Foto: Hans Erkelens
Ali Şerik. Foto: Hans Erkelens
Amersfoort – Ali Şerik werd in 1962 geboren in Turkije. Hij was zeven jaar toen hij voor het eerst in Nederland kwam wonen. Voor de Amersfoortse Courant schreef Ali Şerik een aantal jaren een column. Zijn eerste gedichten waren in het Turks, die werden gepubliceerd in Turkstalige tijdschriften in Nederland en Turkije. Uitgeverij Broy in Istanbul heeft drie gedichtenbundels van zijn hand uitgegeven. Nederlandstalige gedichten van Ali Şerik zijn opgenomen in verzamelbundels van Taalpodium Utrecht / Zeist. Doorbloeiend Heimwee is zijn laatste Nederlandstalige bundel.
De spelen
Nu de spelen zijn afgelopen
het jacht op medailles kan rusten
wachten de jongens in de kleedkamers
of zijn in bewegende beelden
dan wel een foto met hun naam in de toekomst opduikt
Maar de toekomst heeft een korte terugblik
herinnert niet snel aan verscheurde kalenders
tenzij iemand zich in een kamer opsluit
voor zijn werk of voor de dorst van de nieuwsgier
de geschiedenis uit een la of uit een bestand haalt

Toch zullen er meer zijn met andere belangstellingen
die in de mistige sporen van de geschiedenis gaan graven
gaan spitten in hun eigen tuin, eigen bloed
zoeken naar iets wat men heeft verloren of achtergehouden
tussen de rails in het eenrichtingsverkeer van de tijd
De jongens die nu zo fier zijn
zo gelukkig met hun medailles
zullen na enkel decennia nog hun verhalen vertellen
enkelen van hun zullen niets anders hebben
dan deze overwinning die de mensen zich niet meer herinneren
– Ali Şerik