Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
inboedel
ze zijn het gevorkte wezen, de tanden in elkaar gehaakt
gepantserd in de vleesetende bloem van de tijd
het koord vlindert om zijn nek, het bovenste knoopje los
de enige vingerwijzing van verzet, zijn rebellie
geldt allang niet meer haar, maar god en de wereld
en wat er niet deugt aan de romantiek van uilskuikens
de corruptie van suikerspinkijkers, zij heeft het zuur geproefd
en krijgt de smaak niet meer uit de mond gespoeld
de neergedwarrelde jaren liggen als korsten op haar gezicht
de confetti is ingeblikt, het vergeefse roepen gesmoord
samenzijn is een manier van leven geworden
een patstelling op het schaakbord in leeslamplicht
aan de juiste kant van het bed, een zweem van schoot
geurt in zijn vermoeide neusgaten, er huist een wolf in hem
een leeuwin in haar, maar die zijn niet voor elkaar bestemd
ze kunnen slechts vruchteloos beamen, elkaar bestendigen
de vuile was bij de ander neerleggen, ze zijn elkaars boekensteun
bang voor het omvallen, wat er mist is een lege ruimte
waar takken uitbotten, een in elkaar grijpen zonder houvast
om het pure reiken, iedere wildgroei wordt geknot
– Jolies Heij