Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
prisma amoris
ik droeg je op handen in café delirium
waar je de weg vroeg naar de straten in mij
de onbegaanbare en de overwoekerde
het zwaard van de ridder, het hakmes van de slager
het bloeden met een roze randje
in de wolken heb je geen houvast meer
in de schijnwerpers van de liefde speelden we onze rol
uit in een verbeten wensen niet te willen
weten voor het vallen te zijn gemaakt
de priester en de biechteling, de dief en de loper,
de werper en de teerling, de koper en de landeigenaar,
de handelsreiziger en de tollenaar, de boeteling en de schuldeiser
we gingen zo in het dragen op
dat we onze eigen handen niet eens zagen
op de sokkel zie je het hoogteverschil niet
je maakte de loftrompet zoek
ik bedacht nieuwe talen om de loef af te steken
we woonden in onze eigen verhalen
in het spiegelpaleis door ons opgetrokken
raakten we elkaar hopeloos kwijt
door duizenden van ons tegen het lijf te lopen
we vielen in ongenade tot gedragen respijt
de lucht onder onze voeten werd ijler
wie vleugels laat staan hoeft zijn handen niet te gebruiken
bij de vrije val die noodgedwongen vliegvaardig maakt
verstrengeld en verankerd
zoals we uit de roes ontwaakten
– Jolies Heij