Gent – Erika De Stercke, lid van De Vier van Vrijdag, schrijft gedichten naar aanleiding van gesprekjes die zij opvangt in de trein, meldingen van vrienden. “Een gedachte of één woord kan bij mij blijven hangen en een eigen leven leiden. Ze laten mij niet los, de woorden. Mijn rugzak zit steeds vol met papiertjes en en allerlei info. Aan inspiratie geen gebrek.” Regelmatig gaat zij naar Nederland voor literaire activiteiten. Ook in Vlaanderen doet zij mee met poëzie-optredens.
Omkijken
Stekelig, het contact tussen ons.
Geen ruimte voor tuimelingen.
Aan principes hing je vast.
Mijn wereld bestond uit wiegende
rietstengels en slapen in de dauw.
Klassiekers las je. Het kritische potlood
in de hand. Op tafel een glas water.
Er waren jaren van lange afstanden,
van schimmige afspraken en bliksems.
Later krulden schijnbewegingen zich
uit beleefdheid.
Vader, wat had ik je graag naast mij
gehad. Met een glaasje wijn keuvelen
over de hedendaagse schrijvers.
– Erika De Stercke