Utrecht – Even zweven de levende wezens is een eigentijds, sprankelend memento mori – een rijke bundel met verzen voor natuurliefhebbers, dromers, lopers, zwemmers, forensen, zinzoekers, ouders, grootouders, smartphonestaarders, kinderen, stedelingen, dichters, dorpsbewoners, levensgenieters, nabestaanden, strandwandelaars, lezers, buitenlui, vakantiegangers, vaders, liefhebbers – iedereen die soms het gevoel heeft dat we gedachteloos snel aan de dingen voorbijgaan.
In tastbare, zorgvuldig uitgeserveerde zinnen roept Pim te Bokkel een wereld op die er eigenlijk niet meer had mogen zijn.
midzomerzonsondergang
Ze was het mooiste meisje van de klas
een klaproos in de knop, onwetend nog
omringd door elke vlinder die daar was
Ze was het mooiste meisje van de klas
ontpopt als kus, blij in het gras
en niemand die haar voor zich won
Ze was het mooiste meisje van de klas
gevaarlijk bloemblad in de avondzon
—
Ze was het mooiste meisje van de klas
en danste liever met de wind alleen –
hield ons, zo voelden wij, op afstand
Ze was het mooiste meisje van de klas
tot ze volmaakt zichzelf uit handen gaf
en de midzomermiddagzon verscheen
Ze was het mooiste meisje van de klas
en viel als vlinders met de wind uiteen
– Pim te Bokkel
Zie verder wereldbibliotheek.nl