Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
ik zoek mijn reisgenoot
voor altijd te laat haast ik me de dageraad uit
aan gemiste kansen voorbij, de trein die ik nooit haalde
ik sliep een dronkemansdood, klokken liepen vergeefs af
had ik je maar vastgehouden toen het nog kon
in die oude wereld, voordat we elkaar kwijtraakten
voordat de eeuwige tijd ons inhaalde
ik kende je enkel als man in de ruimte zonder de binnenwereld
te kunnen bekleden, dat deden anderen die een huis
voor je bouwden dat zich naadloos naar de vorm voegde
met de tijd meegroeit en als ik wist waar het stond
zou ik je vinden, jij de nomade die thuis is
ik de troubadour die er altijd op uit moet
hoe dreigender valavond of spertijd, de begrensde
mogelijkheden van het almaar over de horizon reiken
alsof alomtegenwoordigheid me dichter bij jou brengt
en ik onderweg jou in ieder ander zie
ik ben zonder gezel, witte velden gapen me aan
winkelcentra leiden aan pleinvrees, want iedereen vlucht
heeft een huis voor de nacht, een haard tegen de dood
ik hou me groot tegen beter weten in
godin van de jacht op niets, in de drang te worden herkend
sla ik mijn dronken armen om een lallende sneeuwpop
– Jolies Heij