Vreemd geluk
Wat een vreemd geluk
is het altijd na de oorlog
dat je nog leeft
Het leven is dan een tafel
met vier gebroken poten
Meteen begint het herstel van
wat nog niet verbrand is tegen de kou
of verkocht is voor wat etenswaar
Het vegen van de woonkamer kan beginnen
het uitzicht keert terug, neemt zijn plaats weer in
De sporen van de oorlog worden netjes opgeruimd
of je praat er niet meer over
alsof het nooit is gebeurd
zodat niemand meer de resten
van de pijn tegen hoef te komen
Met het blote oog zoek je wel naar diegenen
die nog worden gemist
Als het opruimen klaar is
vinden kinderen nog resten van bommen
op verdwaalde plekken
Langzaam groeit de behoefte
om de doden te herdenken
Vrij snel vergeten wij
wie werkelijk de schuldigen waren
hun handen in onschuld wassen
Daarna herhalen wij de namen van marionetten
document na document
Utrecht – Ali Şerik werd in 1962 geboren in Turkije. Hij was zeven jaar toen hij voor het eerst in Nederland kwam wonen. Voor de Amersfoortse Courant schreef Ali Şerik een aantal jaren een column. Zijn eerste gedichten waren in het Turks, die werden gepubliceerd in Turkstalige tijdschriften in Nederland en Turkije. Uitgeverij Broy in Istanbul heeft drie gedichtenbundels van zijn hand uitgegeven. Nederlandstalige gedichten van Ali Şerik zijn opgenomen in verzamelbundels van Taalpodium Utrecht / Zeist. Doorbloeiend Heimwee is zijn laatste Nederlandstalige bundel.
–
Vreemd geluk
–
Wat een vreemd geluk
is het altijd na de oorlog
dat je nog leeft
Het leven is dan een tafel
met vier gebroken poten
Meteen begint het herstel van
wat nog niet verbrand is tegen de kou
of verkocht is voor wat etenswaar
Het vegen van de woonkamer kan beginnen
het uitzicht keert terug, neemt zijn plaats weer in
De sporen van de oorlog worden netjes opgeruimd
of je praat er niet meer over
alsof het nooit is gebeurd
zodat niemand meer de resten
van de pijn tegen hoef te komen
Met het blote oog zoek je wel naar diegenen
die nog worden gemist
Als het opruimen klaar is
vinden kinderen nog resten van bommen
op verdwaalde plekken
Langzaam groeit de behoefte
om de doden te herdenken
Vrij snel vergeten wij
wie werkelijk de schuldigen waren
hun handen in onschuld wassen
Daarna herhalen wij de namen van marionetten
document na document
–
–
– Ali Şerik
de leeuwerik
o vriend, als de wind
mijn kant op waait en
ik je hoor zingen, je woorden versta
woorden op vleugels
van jou, mijn vriend
als ik in de lucht
jouw trilling herken
die tot stijgen beweegt
als het klopt van de klank
brandt van vuur in mijn keel
dan dank ik de wind
roep je naam niet,
mijn vriend
maar zing net als jij
op de stroom
Dit mooie gedicht doet mij erg denken aan het bekende gedicht “Einde en begin” van de Poolse dichteres Wislawa Szymborska, dat begint met de woorden: “Na elke oorlog / moet iemand opruimen.” Wellicht ben je daar bij het schrijven, bewust of onbewust, door geïnspireerd geweest, Ali? Je gebruikt overigens heel eigen woorden en beelden.