Utrecht – Peter Schotman, lid van de Vier van Vrijdag, is 20 jaar geleden begonnen met het schrijven van gedichten. Die weerspiegelen zijn zoektocht naar diepte en verlangens van het leven en de emoties daarbij. Als metaforen dienen reizen als zeiler over zee, over land en in zijn herinnering. Zijn gedichten werden gepubliceerd in de tijdschriften Taalpodium en Concept en door hen uitgegeven verzamelbundels. In 2011 is zijn debuutbundel ‘Op windveren van verlangen’ verschenen, uitgegeven door Kleinood & Grootzeer.
Leven
ontrolt zich nieuw, als
wit klokje op een iele stengel, als
gevederd blad aan de oude varen, als
bont bloemsteeltje uit het korte gras, naast
de uitbloeiende kerstrozen en
een naaktbloeiende toverhazelaar, zo
in 4 miljard jaar geprogrammeerd,
via software van moleculaire herkenning
ontstaan uit dode materie, zoveel
eerder dan de mens,
ingenieuzer dan zijn verstand,
kunstmatig niet na te maken, in evenwicht
met haar omgeving, in staat tot
ademen, voeden, groeien, bewegen, waarnemen,
voortplanting en darwiniaanse evolutie.
De mens,
hoe lang nog
zijn contra-evolutie, zonder
natuur-gedreven landbouw, met
soorten-uitputtende roofbouw,
een leven van vervuiling, conflicten en ontkenning,
kunstmatige intelligentie in plaats van liefde,
be one with nature1)
– Peter Schotman
1) Slogan van het Wereldnatuurfonds