Utrecht – Ik ben iemand die van taal houd, ik herinner mij heel goed dat de klank van taal, de beweging van woorden etc. mij al heel vroeg interesseerden. Ook op de boerderij van mijn ouders (een cultuurarme omgeving, zonder boeken etc.) keek ik de woorden van de dierenarts en andere bezoekers echt uit hun mond. In 1980 publiceerde ik mijn eerste dichtbundel : “Iglo”. Afgelopen jaar 2018, bracht ik mijn tiende bundel uit. Mezelf uitdrukken via taal is een tweede natuur voor mij. Ik schreef columns en kunstrecensies, verhalen en gedichten. Het vloeit soms als vanzelf uit mijn pen en mijn computer. Niet dat het allemaal even goed is, maar het gebeurt vanuit een innerlijke noodzaak.
Laat mij zijn
Vroeger vond ik de taal uit
Wat vóór mij gesproken
werd is mij onbekend
de plakken, de stapelingen
de tranen, de blokken
ze zijn nodig voor de taal
de taal van: Help
tot laat me leven!
dat ik soms gek word van de stille
eenzaamheid , dat merk je niet
de enige manier om
te verdwijnen is door er
met de dood vandoor te gaan
maar zelfs dat red ik niet
want voor ik zover ben
komt de taal er weer tussen
de taal vol liefde
bemoeit zich altijd met mij
ga weg roep ik
maar blijf, smeek ik
zonder taal ben ik alleen
maar vlees, bloed en adem
niet genoeg om van te leven
geef mij dus andere taal
geef me nieuwe woorden, maar vooral:
laat mij zijn!
– Marlies Souren