De Vier van Vrijdag: Marlies Souren

Marlies Souren. “Ik kan mezelf in heel veel opzichten niet laten vallen.” Foto: Peter le Nobel

Ik ben iemand die van taal houd, ik herinner mij heel goed dat de klank van taal, de beweging van woorden etc. mij al heel vroeg interesseerden. Ook op de boerderij van mijn ouders (een cultuurarme omgeving, zonder boeken etc.) keek ik de woorden van de dierenarts en andere bezoekers echt uit hun mond. In 1980 publiceerde ik mijn eerste dichtbundel : “Iglo”. Afgelopen jaar 2018, bracht ik mijn tiende bundel uit. Mezelf uitdrukken via taal is een tweede natuur voor mij. Ik schreef columns en kunstrecensies, verhalen en gedichten. Het vloeit soms als vanzelf uit mijn pen en mijn computer. Niet dat het allemaal even goed is, maar het gebeurt vanuit een innerlijke noodzaak.

Als mijn benen

Als mijn benen

Woorden waren

Dan konden ze sprekend naar je toe lopen

Dan konden ze zich vol zinnen om je heen slaan

Dan zouden mijn benen zich tegen je geslacht vlijen

En zeggen dat je opwindend en zo was

Zij zouden al sprekend het vuur

Uit hun sloffen lopen voor jou

En jij ?

Zou jij me dan doen struikkelen

In een vurig betoog

Zou je mijn benen  uitlachen

Als ze liepen op de maat van

Ik hou van je

Ik hou van je

Wat een afgezaagde benen

Zou je dat denken?

Ja zou je dat denken?

Over mijn benen?

Als ze woorden waren.

– Marlies Souren