De Vier van Vrijdag: Marlies Souren

Marlies Souren. “Ik kan mezelf in heel veel opzichten niet laten vallen.” Foto: Peter le Nobel

Ik ben iemand die van taal houd, ik herinner mij heel goed dat de klank van taal, de beweging van woorden etc. mij al heel vroeg interesseerden. Ook op de boerderij van mijn ouders (een cultuurarme omgeving, zonder boeken etc.) keek ik de woorden van de dierenarts en andere bezoekers echt uit hun mond. In 1980 publiceerde ik mijn eerste dichtbundel : “Iglo”. Afgelopen jaar 2018, bracht ik mijn tiende bundel uit. Mezelf uitdrukken via taal is een tweede natuur voor mij. Ik schreef columns en kunstrecensies, verhalen en gedichten. Het vloeit soms als vanzelf uit mijn pen en mijn computer. Niet dat het allemaal even goed is, maar het gebeurt vanuit een innerlijke noodzaak.

Alleen zijn tussen velen, telde zwaar

Op zekere dag zal ik gaan
Mijn hart weet ervan
Mijn kat nog niet
Thuis heb ik het ook
nog niet verteld
maar als ik wil gaan
Laat mij dan ook maar gaan

Met de stille gedachte
Dat ik het leven probeerde
Hoe ?
Ik weet het niet
Niet meer.

Het alleen zijn telt nu zo zwaar
Ik vertel het iemand
Dat ik wil gaan maar
zodra ik de moed heb verzameld
En ik mijn ziel in kurk verpakt
Weet
Dat ik dan mijn leven graag.
Teruggeef aan de zee.

– Marlies Souren