Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
als het lente wordt misschien
hier laat men de pony uit, liggen zonnepanelen in
de wei en lopen koeien op het dak, grijze kragen rijgen
de dreigende waterlanders aaneen, maar het riet
houdt zich nog goed, het buigt amper voor de straffe
ademtocht van zijn landheer, de god die met strakke
hand verdeelt en heerst en de molshopen der aarde
gladstrijkt, het zijn de gure dagen waarin het schuim
op de lippen en woestbebaarde wolkenkoppen zich tot
goliaths opblazen om de voorraadschuren te belagen,
dit is het vrome uur van de dag, dit is het wrede
jaargetijde waarvoor de winter niet wil wijken
als de gelovigen zich om de wensput scharen om
hoop en liefde te dempen en zonden op te dreggen,
de heerlijkheid ligt opgekruld in de oksel van de wereld
te prevelen tegen beter weten in, in dit tussenuur schreeuwen
de spreeuwen de schemering nabij, in de bomen
ben je dichter bij je leenheer, in de koepelkerk floepen
lichten aan om de boze geesten te verdrijven, de duiventil
bedrijvigheid van ooit toen je berichten nog vleugels
hadden, in de gracht grondelen zwanen naar loze gedachten,
krommen de halzen alsof ze een leven lang op elkaar hebben
gewacht maar nog niet de laatste stap naar bloei durven te zetten
– Jolies Heij