Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
voorwaardelijke terugkeer
land vol suikermensjes waar de verloren dochter een
schil van balkankarst heeft aangelegd, ze raakt het niet
kwijt, die lafheid van het toekijken en het verwende niets
doen – ons veiligheidsprotocol luidde: niet schieten tot je
de hielen hebt gelicht en de vijand uit het zicht, het knaagt
aan haar, maar de mensen hier zijn bang om te smelten
als het regent en als het in haar donkert kan ze maar beter
een lichtje aansteken, als het jeukt niet krabben maar
vergeten, want alle gewetensbeten worden sleets als je
de stolp waaronder wij leven omarmt, aan je terugkeer
kleeft een voorwaarde, noem het niet bij de naam, laat
ons niets horen over daders en slagers en alles wat de
onbezonnen sfeer bederft, daar kan het snoepgoed dat
wij beheren niet tegen, een echtelijke ruzie op straat
is ons al te ordinair, hoe moeten wij van slachtpartijen
weten? wij halen onze fijnzinnige neus ervoor op en
leven ons leven in een notedop, het is al erg genoeg dat
bossen en grachten vol liggen met de fietswrakken
van tijdelijke passanten, hele kerkhoven tref je er aan
moet je daar niet eens een gedicht over schrijven? dat lijkt ons
jou op het lijf geschreven, je moet de werkelijkheid niet
zo rauw nemen, pas haar gewoon een beetje naar ons gevoelen aan
– Jolies Heij