Utrecht – De randen van het bestaan, de duistere gedachten, …Jolies Heij weet in haar poëzie deze ruwe kristallen van het leven te laten schitteren. In de tachtiger jaren studeerde zij Duits aan de Universiteit Utrecht en nu is zij full time dichter. Zij is te zien op onder meer poetry slams en poëziefestivals. Ook is zij GGZ-dichter. Een favoriete uitspraak op haar facebookprofiel: ‘Du musst nicht tanzen, aber beweg dein Herz (Wir sind Helden)’.
klimop
sinds hij zei dat hij een bungalowbewoner wil zijn ben ik
bouwstenen op elkaar aan het leggen, hoewel hij niet zei
met jou, eerder klonk het als holbewoner of het verlangen
naar eeuwig druppend druipsteen, naar buiten geklapte
spiegels die niets van hemzelf prijsgeven, een kapotte deurbel
en een verwilderde tuin die het borstbeeld overwoekert en de ogen
bedekt, het klinkt als bunker en bezet, als wonen met verlet
bewoning zonder eigendomsrecht en pas op voor de hond
als ondergronds en verdwijnpunten aan de horizon
maakt hij een terugtrekkende beweging? is de twee-eenheid
in gevaar? weekt hij zich los uit de schelp van moedermelk
en echtelijke zoetbaksels? of wil hij zich verlagen tot het
schuimende zeewier aan de kade, een buitenstaander zijn
immigrant te verworteld om te worden teruggespoeld naar eigen
land, het is sindsdien dat ik om golfbrekers slalom, het zout uit
de zee slurp om kust te kunnen zijn, om stuwwallen en
stapelmuren sluip, me neervlij op bedden van dennennaalden
in ruïnes slaap onder het blote oog van hemels glas
me oefen in verwildering en pokon slik om te groeien, het steen
omarm met mijn takken, instemmend ritsel als hij spreekt
– Jolies Heij