Den Haag – Op donderdag 4 april houdt het Nederlands Dachau Comité in het Literatuurmuseum in Den Haag de jaarlijkse Dachaulezing. Deze staat ditmaal geheel in het teken van oud-Dachau gevangene Nico Rost. In het kader hiervan brengt het museum een eerbetoon aan hem.
De tentoonstelling geeft aan de hand van onder meer brieven, foto’s en manuscripten een beeld van Nico Rost (1896-1967) als mens, schrijver, kampgevangene en strijder voor het niet vergeten. Geschetst wordt dat zijn liefde voor de Duitse literatuur hem zijn hele leven zijn bijgebleven, ook – en misschien wel juist – nadat hij door zijn politieke overtuigingen gevangen gezet werd in concentratiekamp Dachau. In deze ‘Schule der Gewalt’ vindt Rost in lezen en schrijven de kracht om te overleven. Met name het werk van Goethe biedt hem troost en hoop. ‘Wie over eten begint te praten krijgt steeds meer honger. En degenen die het meest over de dood praten zijn het vlugst gestorven… Vitamine L (Literatuur) en Vitamine T (Toekomst) lijken me de beste bijvoeding,’ schrijft Rost in Dachau in zijn dagboek. De tentoonstelling over Rost maakt eens te meer de kracht en het belang van literatuur inzichtelijk.
Lezing
De Dachaulezing is een initiatief van het Nederlands Dachau Comité en staat jaarlijks in het teken van oud-gevangenen uit Concentratiekamp Dachau. Tijdens de bijeenkomst spreken onder anderen Rosts kleindochter Iris Crena de Iongh-Homans en Edwin de Vries. De bijeenkomst wordt muzikaal afgesloten door de cast van Soldaat van Oranje met ‘Als wij niets doen’.
Dachau
Concentratiekamp Dachau opende zijn poorten op 22 maart 1933 voor politieke tegenstanders van het Nazi regime. Tot de bevrijding op 29 april 1945 hebben er meer dan 200.000 mensen gevangen gezeten. Ruim 40.000 van hen, waaronder ruim 500 Nederlanders, overleefden die gevangenschap niet. De vitrinetentoonstelling over Nico Rost is te zien vanaf donderdag 4 april en behoort tot een reeks kortlopende actuele tentoonstellingen van het museum. De looptijd ervan is afhankelijk van de literaire actualiteit.
Was een indrukwekkende bijeenkomst, met een heruitgave van “Ik was weer in Dachau” van Nico Rost.
Bijzonder hoe het Nederlands Dachau comité jaarlijks, met actuele lezingen, de herinnering aan de kneveling van vrije pers en politiek in nazi-Duitsland vanaf 1933, levend weet te houden, met de cast van Soldaat van Oranje als slotakkoord.
Dat weet ik allemaal al,
maar je hebt mijn vraag nog niet beantwoord