Utrecht – Peter Schotman, lid van de Vier van Vrijdag, is 20 jaar geleden begonnen met het schrijven van gedichten. Die weerspiegelen zijn zoektocht naar diepte en verlangens van het leven en de emoties daarbij. Als metaforen dienen reizen als zeiler over zee, over land en in zijn herinnering. Zijn gedichten werden gepubliceerd in de tijdschriften Taalpodium en Concept en door hen uitgegeven verzamelbundels. In 2011 is zijn debuutbundel ‘Op windveren van verlangen’ verschenen, uitgegeven door Kleinood & Grootzeer.
Herleving
Onder “Het Woord des Heeren blijft in Eeuwigheid” en tussen
klok en orgel met engelen en bazuinen, verkennen ragfijne klanken
-ontsnapt aan de beroving van slapende cupido’s door Diana’s nimfen-
uit het Franse dubbelmanuaal naar Claude Labrèche,
het ronde dakgewelf, totdat met vier- en dubbelachtvoet
een Partita van Bach wordt ingezet.
Tien dagen herleving van “enclaves van het verleden”, in het
Oude Muziek Festival Utrecht, een virginalist -voor de
gewelven in zacht geel en groen licht gezet- in plaats van
gehamer op een concertvleugel, contrapunten van boven de Alpen
op luiten, gamba’s, zinken en draailieren: capriccio stravagante,
stylus phantasticus, klinkend tot in de neogotiek van Cuypers’
kasteel de Haar van baron en barones van Zuylen-Rothschild, tot vermaak van
Coco Chanel, Gregory Peck, Brigitte Bardot en Roger Moore, met vele
fabeldieren voor de soirées in de maand september, met
echo’s van de ‘roaring twenties’ uit de Crocodile Bar in Berlijn,
die in Duitsland door de nazi’s werden uitgedoofd.
Laten we het in 2023 houden op de spreuk van het clavichord van Dolmetsch:
“Plus fait douceur que violence”
– Peter Schotman